Inmiddels alweer een tijdje in het noordelijke gedeelte van het Noordereiland. Afgelopen vrijdagmorgen vroeg 6.30am op weg vanuit m’n hostel in Ponsonby naar het centrum. Daar werd ik opgepikt door de Kiwi Experience bus en ging ik voor het eerst weg uit Auckland, fijn!
Eerst rustig wakker worden in de bus, met een vrolijke vrouwelijke buschauffeur als gids. De rit naar Paihia, daar zit ik nu, zou ongeveer 3,5 uur duren. Meteen ook wat feitjes meegekregen over inwoners van Auckland. Voor mensen uit de provincie is het een toch een ander slag mensen, oftewel JAFA’s. Just Another F*ckn Aucklander. Afijn de toon was gezet, weg uit Auckland, met leuk commentaar onderweg van de driver guide.
Na een kleine koffiebreak kwamen we aan in Paihia. Het is een wat toeristisch plaatsje maar wat is het fijn om die mooie eilanden in de zon te zien liggen. Het bevestigt je vakantiegevoel in NZ, hier kun je uren op een bootje ronddobberen. Na ingecheckt te zijn in het hostel eerst de omgeving verkend met een Engelse en Zuid Afrikaanse jongen.
Om toch verder de tijd wat de doden, het was al wat later in de middag, heb ik de ferry gepakt naar Russell. Een klein dorpje aan de overkant van Paihia, een mooi strandje daar met wat authentieke huisjes uit de tijd waarin de Britten en de Nederlanders deze kant op kwamen om de boel te veroveren. Als afsluiter in de avondzon maar eens een biertje gedronken op het terras.
De dag erop was het opnieuw vroeg dag, maar achteraf meer dan de moeite waard. Na een moeizame start door de BBQ en bier van de avond er voor, vertrokken we met een speciale bus richting het noordelijkste puntje van NZ, Cape Reinga. De trip begon met een frisse, korte stop in een stuk regenwoud. In bepaalde delen van het land valt veel regen zodat dit bepaald soort bos daar kan groeien.
Daarna reden we door naar Ninety Mile Beach. Een langgerekt stuk strand van 64 mile (inschattingsfout van vroeger) waar de bus met ongeveer 110 km per uur over heen croste. Erg spectaculair om het getij nog vrij hoog stond, maar de chauffeur Mike durfde het wel aan, “Aah, no worries team!”. Af en toe moesten we flink remmen omdat de golven wat verder kwamen dan ingeschat. Blijven rijden was ook belangrijk, anders konden we nog weleens vast komen te zitten in het zand.
Driver Mike is echt een verhaal apart, droge opmerkingen aan de lopende band. Een echte Kiwi en trots op z’n land vertelde aan één stuk door, “Now I’m gonna shut up.”. Hierna in de bus kennisgemaakt met twee Nederlandse dames Marloes en jawel, Milou. Gezellig die dag met hun opgetrokken en ook nog een Engelse jongen leren kennen, Marc. Tijdens de Rugby Quarter Finals heb ik met ook nog aardig wat biertjes gedronken, samen met een Duitser, Waldi.
Na het strandavontuur met een korte stop, reden we richting de gigantische zandduinen. Back home in Nederland stellen die zandhoopjes dan opeens niet zo veel meer voor. Natuurlijk hebben de Kiwi’s er weer een extreme sport bij bedacht namelijk sandboarding. Met een gangetje van 40 km p/u glij je de mega duin naar beneden.
Normaal ben ik niet zo’n held, maar ik wilde het weleens proberen. De berg opgeklommen en na eerst even de spreekwoordelijke kat uit de boom te hebben gekeken, de berg afgegaan. Damn wat ging dat hard en ik ben zelfs nog voor een tweede keer gegaan! Na dit avontuur gingen we verder richting Cape Reinga, wat nog een flink stuk rijden was.
Daar aangekomen was het best goed weer, wat bewolkt maar het zicht was adembenemend. Bekijk de foto’s op de speciale pagina. Het is een speciale plek voor Maori, hier nemen de spirits afscheid van de gewone wereld. Die gedachte en dat uitzicht maakt het erg speciaal.
Ik kan er nog pagina’s over vol schrijven maar dat doe ik niet. Gisteren heb ik hier in de buurt nog een mooie wandeltocht gemaakt, daar zal ik later nog wat over schrijven. Vandaag zat het qua weer niet echt mee en heb ik niet veel gedaan. Ik slaap hier nog één nacht en morgen vertrek voor een nacht richting Auckland. Hier stap ik dan ‘s morgens weer op de bus richting de volgende stop, Hot Water Beach en dan verblijf ik in de regio van Coromandel.
Voor nu is het mooi geweest en ga ik slapen, het is hier nu 11 uur ‘s avonds.
Leave a Reply