Alweer een tijdje geleden m’n laatste weblog bericht. Tijd voor wat nieuws vanuit Australië. Drie maanden onderweg, vandaag nog precies één maand te gaan. Inmiddels ben ik van Christchurch (NZ) naar Melbourne gevlogen. In Nieuw Zeeland was het nog even spannend of ik wel kon vliegen vanwege de aardbeving die daar plaatsvond. Rond Christchurch blijft het erg onrustig met de geologische platen die daar tegen elkaar drukken.
Op het moment van de aardbeving was ik met de bus op weg naar Kaikoura naar Christchurch. Een half uur van de eindbestemming. Dat zal ik zo nog wat meer over vertellen. Ik zat in de bus naast een vrouw die een sms kreeg van een vriendin met het nieuws. Het zweet brak me toch wel even uit, je weet natuurlijk zo snel niet hoe erg het is. Gelukkig bleek het daar aangekomen mee te vallen. Er was uiteindelijk één wijk, waar men geen water en elektriciteit had.
De tweede beving of naschok stonden net stil met de bus. De hele bus werd op en naar geschommeld, net of hij omgeduwd zou worden. Niet heel prettig. Het openbare leven kwam helemaal tot stilstand toen ik daar aankwam. Alle winkels waren inmiddels geëvacueerd en de bussen werden terug gehaald. Kon natuurlijk duur een taxi nemen, met heb toch maar besloten om te gaan lopen.
Een stel dat buiten was gaan zitten omdat het binnen voor de zoveelste keer allemaal spullen kapot waren gevallen, hebben me nog super geholpen. Ik wist natuurlijk niet precies wat snelste weg was naar het hostel. Misschien was ook wel slim om te bellen om te checken of ze nog wel open zijn. Uiteindelijk bleek wel zo te zijn, het is een volledig betonnen gebouw, een voormalige gevangenis. Erg stevig en er zou niet veel kunnen gebeuren, werd me verzekerd
In Christchurch verder niet veel gedaan of kunnen doen, het centrum is nog steeds een chaos. Een stukje er van heb ik wel van gezien, toen ik van de busstop naar het hostel liep. Elke kerk die ik tegen kwam met de bus in de stad was ingestort of staat op instorten. Heel bizar gezicht, want de meeste gebouwen er om heen hebben geen schrammetje opgelopen.
Goed, na dit alles op kerstochtend (eigenlijk kerstnacht) opgestaan en werd ik met een taxibusje naar het vliegveld gebracht. Best blij dat ik Christchurch weer kon verlaten en op naar Melbourne, Australië! Een nieuw avontuur weer. Het was erg makkelijk om een gratis toeristenvisum aan te vragen, dus dat was al een hele opluchting. De vlucht was prima en niet helemaal volgeboekt dus lekker veel ruimte om je heen.
In Melbourne aangekomen was het weer niet super goed, heel erg benauwend warm. In de avond een flinke onweersbui, wat nog een mooi uitzicht opleverde vanaf het dakterras van het hostel. Waar ik niet op had gerekend is dat er geen info of iets dergelijks beschikbaar was op het treinstation. Had dus wel de transferbus vanaf het vliegveld gepakt, maar had niet gekeken hoe daarna naar het hostel moest komen. Maar je hebt altijd nog een behulpzame conducteur die me heeft geholpen. Waarom reis je dan ook op kerstdag vroeg hij nog: Cheap flight, I’m a backpacker!
Melbourne is een geweldige stad erg levendig en allerlei dingen die je kunt. Mooie straatjes, parken en musea. Het heeft een hele fijne sfeer, al was het grote hostel wel even wennen. Ik was natuurlijk de kleinere hostels gewend in NZ. Uiteindelijk had ik al snel een Engelse jongen ontmoet in de tram die naar hetzelfde hostel ging. Daarna nog twee Engelse meisjes ontmoet en een Duitser waarmee ik veel heb opgetrokken. Super gezellig!
Zelf veel gewandeld door de stad, langs het cricket stadion, waar een wedstrijd van zes (!) dagen bezig was. Gekke Ozzies met hun sport, heb m’n er niet heel erg verdiept, maar het kan behoorlijk spannend zijn zoals ik in de krant las. Het duurt alleen een eeuwigheid. Sportliefhebbers zijn het zeker rond het cricketstadium zijn wel stuk of zes andere stadions. Onder andere die van de Australian Open (tennis) wat eind deze maand weer los barst. Het Formule 1 circuit kun je ook wel bezoeken alleen is dat nu ‘gewoon’ een park, het is namelijk een stratencircuit.
Het was best lastig om weer afscheid te nemen, van de leuke groep mensen. Maarrr, ik had in de laatste week voor Nieuw Jaar nog een hostel in het centrum van Sydney weten te boeken. Heb van mensen gehoord die in April al een met een hostel in een buitenwijk genoegen moesten nemen. Er zijn waarschijnlijk wat mensen geweest die hun hostel hebben gecanceld. Want er waren in één keer een stuk of zes kamers vrij. Super, NYE in Sydney. Alleen met wie ga ik het vieren?!
Uiteindelijk kwam ik dus 30 december aan in Sydney. Samen met een Belgisch meisje die dag de stad verkent en zij moest zelfs die dag nog op zoek naar accommodatie. Natuurlijk eerst richting Opera House in de haven, wat eigenlijk helemaal niet zo wit was als je het verwacht. Misschien een beetje verwend met al het mooie uitzichten en landschappen van de laatste maanden. Het theater is een ontzettend apart gebouw wat je natuurlijk al zo vaak op tv hebt gezien. Echt een icoon voor Australië en misschien wel het hele continent.
Op oudejaarsdag moest ik dus nog besluiten met wie ik het nou allemaal ging vieren. Het Belgische meisje wist zelf niet echt wat ze wilde dus daar ging ik niet op wachten. De Engelse jongen leek me dan wel heel gezellig optie, hij zou ook nog wat meer mensen mee vragen. Had nog wel wat meer opties maar daar werd niet echt meer gereageerd. De dag ervoor had ik allerlei picknick spullen ingeslagen, want ik wilde sowieso in één van de parken het gaan vieren. Uiteindelijk rond 1130 am op weg naar de Botanic Gardens!
Daar aangekomen was er een gigantische slingerende rij over het grasveld voor de Gardens. Er konden maximaal 20.000 mensen in. Maar ik had het idee dat er al zoveel mensen stonden te wachten. Hoe ging ik Andrew hier ooit vinden, haha?! Na een tijdje zoeken toch nog redelijk makkelijk kunnen vinden. Hij was met een Duits meisje, twee Nederlanders die ze in de rij hadden ontmoet en twee Amerikanen. Later sloot ook nog een Koreaanse jongen bij ons aan. Makkelijk kwamen we uiteindelijk binnen, dus we hadden in ieder geval een plek.
Al met al een hele lange dag voor de boeg, maar het was zeker de moeite waard! We zijn ook nog een area in gegaan waar ze bandjes voor gaven en waar je later dus ook weer in en uit kon. Ideaal want op de andere plekken kon je niet alles zien, en wij met de bandjes nu wel. Picknick spullen kwamen goed uit en we hadden zelfs een waterkraan dicht bij ons in de buurt. Voor eten en drinken en de wc’s op het terrein moesten je wel weer heel lang wachten. Maar ja, je hebt toch de hele dag. Ondertussen wat spelletjes gedaan en ook nog maar een dutje.
Rond negen uur was daar dan het eerste vuurwerk, best een mooie opwarmer voor het vuurwerk van 12 uur. Uiteindelijk na lang wachten begon iedereen al langzaam naar de voorkant van het terrein te gaan, om de beste spots te bemachtigen. Een grote groep mensen in een andere area hebben serieus de hele dag in de zon gezeten. Om 12 uur was het dan eindelijk zover het 12 minuten durende vuurwerk. Het was wel echt gigantisch mooi en had echt een super uitzicht over de Habour Bridge, de haven en het Opera House. De televisie camera’s stonden overigens letterlijk naast ons, dus dat moet ook wel het beeld zijn geweest op tv bij jullie!
Daarna duurde het nog een hele tijd voordat we de parken uit waren en zijn we nog op zoek gegaan naar een leuke tent om te gaan stappen. Alle clubs waren alleen gek genoeg niet echt vol en erg duur om naar binnen te komen, dus zijn we allemaal naar ons hostel gegaan. Al met een al toch een hele gezellig dag en zo ongepland allemaal!
De afgelopen dagen heb ik nog in Sydney doorgebracht. Paar keer nog gezellig samen gekookt met mensen van NYE. Een avond zelfs heerlijk Koreaans, super lekker ga het zeker thuis keer proberen te maken, moeilijk was het namelijk niet. Het eten zelf is wat lastiger, omdat het soort wrap van kropsla is die je in één keer moet eten, grappig gezicht. Foto’s komen later!
Nu zit ik het hostel te wachten tot ik naar het vliegveld ga, das over een half uurtje alweer. Dan reis ik naar Cairns, dé plaats om te gaan duiken op het Great Barrier Reef. Finding Nemo! Cairns ligt wat noordelijker in Australië maar 2500 km van Sydney. Daarna ga ik terug naar New Zealand. Voor diegene die het nog niet wisten, m’n pa heeft een ticket geboekt naar Auckland. En we gaan dus de laatste drie weken samen door Nieuw Zeeland reizen!
Ik hou jullie op de hoogte van alles en super om elke keer de leuke reacties te lezen van iedereen. De planning is nu dat ik (voor carnaval!) op 6 februari weer in Nederland ben. Dan zal ik het reizen waarschijnlijk wel een heel eind moe zijn, maar je weet het natuurlijk nooit, haha. M’n moeder en zusje zeiden al als grapje op Skype: “Dan komde maar es moi nar huus!”
Leave a Reply